Megaman Zero Game

Mighty

Bierze ją do ręki i sprawdza jej stan techniczny, bo stan modułu już zna.

- Powiesz mi coś o tym towarze? No i cenowo jak stoi?

Przymierza rękawicę na łapę .

Naras

Ippan Haiki

Stan samej rękawicy też nie jest najlepszy, ale na pewno nie jest gorszy od stanu modułu.
Joe:
-To jedna z rzeczy jaką znalazłem przy Hunterach po bitwie, nie wiem jak to działa, ale to dość zaawansowana technologia. Sprzedam to za... 230E-C.

Rękawica jest trochę za luźna, ale gdyby oddać ją do niewielkiej przeróbki byłaby w sam raz.

Mighty

- Cholera.. nie mam tyle, skusiłbym się ale za drogie cacko..

Stwierdził po czym odłożył rękawicę, rozglądał się jeszcze trochę po czym dodał.

- Słyszałem, że możesz coś wiedzieć o doktorze Muramasie, uraczyłbyś mnie tymi informacjami?

Skierował wzrok na niego i nie spuszczał już do jego odpowiedzi.

Naras

Ippan Haiki

Joe:
-Może wiem, może nie... Starość nie radość i moja pamięć potrzebuje wspomagania. He, he...-uśmiechnął się pokazując żółte zęby.

Mighty

<Skoro to może się przyczynić w jakiś sposób do przebiegu misji, a tym samym do sukcesu w postępie Mettaurów..>

Pomyślał i wyjął ze swojej sakiewki 100 E-C pokazując Jo

- Czy to wystarczająco odświeży Ci pamięć? Dostaniesz wszystko za trafną informację, chyba nie muszę Ci mówić co by mnie usatysfakcjonowało?

Powiedział z niechęcią, bo jednak miał nadzieję na jakieś drobne zakupy, a nie na drobne bankructwo.

Naras

Ippan Haiki

Tak szerokiego i szczerego uśmiechu nie widziałeś jeszcze nigdy. Joe wziął twoje E-C, a dopiero potem zaczął odpowiadać:
-Chodzi ci o pana Muramasę, czy panią? Chyba o panią bo pan już nie żyje... Szanowna doktor Alicja Muramasa (córka tego pana co nie żyje) ma swoją kryjówkę spory kawałek stąd, ale ciągle w Wschodniej części miasta (dostajesz opis drogi). Osóbka niezbyt znana i jak już komuś znana to niezbyt lubiana, nie wiem dokładnie czym się zajmuje, ale chodzą makabryczne plotki np.: o tym, że handluje ludzkimi organami... Ceni sobie prywatność więc jak ją spotkasz to nie mów, że ja cię do niej pokierowałem, ok?

Mighty

- Spoko, nie powiem. Dzięki za info.

Ruszył w wyznaczonym kierunku.

Naras

Ippan Haiki

Dochodzisz do ruin jakiegoś piętrowego budynku. Okolica nie wygląda jakoś specjalnie inaczej niż gdzie indziej... no może trochę tu za cicho.
Główne wejście to ciężkie żelazne drzwi, stwierdzasz brak domofonu więc albo pukasz, albo próbujesz wejść na chama.

Mighty

Puka z otwartej ręki trzykrotnie tak jak czynili to gestapowcy.

Naras

Ippan Haiki

Dość głośno zapukałeś, ale nim cokolwiek się stało musiałeś poczekać pięć minut. Potem drzwi uchyliła ci dziewczyna o dość przygnębiającym wyglądzie: włosy koloru popiołu, podkrążone oczy jakby nie spała od wielu dni, była strasznie blada, a na dodatek w ustach miała papierosa.
Miała dokładnie tyle samo wzrostu co ty. Ubrana w czarne długie spodnie i bluzę z kapturem.
-Słucham?

Mighty

- Muramasa to Ty?

Spojrzał na nią jeszcze raz uważnie, oczekując reakcji.

Naras

Ippan Haiki

Muramasa:
-Od kiedy jesteśmy na "ty"?- dmuchnęła ci papierosowym dymem w twarz-Taa... ta ja. Czego chcesz?

Miała ponurą i zmęczoną twarz. Nie wyglądała na zadowoloną, że cię widzi.

Mighty

- Sądzę, że możesz mi pomóc..

Wyciągnął kilofem i wskazał ostrzami na nią, a następnie spuścił go na dół ustawił ostrzem do dołu.

- Jesteś w posiadaniu informacji dotyczących Mettaurów które JA potrzebuje, możemy jakoś się dogadać.
Podejrzewam, że mogę dać Ci to czego chcesz.

Pilnował dobrze drzwi aby w razie tego gdyby chciała je zamknąć mógł zablokować kilofem i wejść do środka.

Naras

Ippan Haiki

Po jej minie wywnioskowałeś, że nie była zadowolona z wymachiwania przed jej nosem kilofem. Nie wyglądało na to, żeby była uzbrojona, ale wątpliwe by dała radę przeżyć w tym miejscu gdyby nie potrafiła sobie poradzić w razie ataku.

Muramasa:
-To ja czegoś szukam? Nawet nie wiedziałam... Idź sobie, dobrze?-poprosiła zmęczonym głosem.

Mighty

- Może jednak? Jeśli niczego nie potrzebujesz, to prosiłbym o darowiznę w postaci tych informacji.
Doprawdy nie mam złych zamiarów i nigdy nie miałem.

Westchnął ociężałym głosem

- Po prostu zawrzyjmy jakiś układ, dasz mi to co jest mi niezbędne, a i ja spróbuję zrobić coś dla Ciebie.
Jestem człowiekiem honoru, a więc?

Czekał na odpowiedź tupając nogą.