Megaman Zero Game

X

-Co... gdzie... gdzie my jesteśmy?

Arxel

NAgle ściana się jakby otwiera, a do pokoju wpada sporo światła. Jednak mimo, ze cały pokój jest oświetlony to kształty dalej mają taki sam ciemny kolor. Przez powstałe drzwi wchodzi Victoria po czym zamykają się. To mój skeretny pokoik. A jesteście tu bo was do niego sprowadziłam.

Ramroyd

-Czego od nas chcesz?

Zapytał Rablo.

<-To mi się nie podoba.
-Mi też.
-Następnym razem załatwiamy takie sprawy po mojemu.
-O ile będzie następnym razem. Boże żeby Dianie nie stała się krzywda.>

X

Diana patrzy sie wokoło nieprzytomnym wzrokiem. Jest zmęczona, przestraszona, i ogólnie jest w kiepskim stanie psychicznym.

Arxel

[i]- Niczego ważnego. Ot moze wasze zycie. To się zobaczy.[/i}Powiedziała.

X

-Wszystko mi jedno... byleby sie to już skończyło...

Ramroyd

-Nasze??

Rablo był wystraszony. Nie o siebie tylko o Dianę.

-Proszę nie rób Dianie krzywdy.

Powiedział zrozpaczonym głosem i spojrzał na cień nad nim i całym wysiłkiem skupił się żeby rozpoznać co to wisi.

Arxel

- Tak wasze. Ale nie wiem czy wam je zabiorę. Narazie będziecie mi potrzebni do czegoś innego. Niestety musze jej zrobić krzywde Rablo. Inaczej mój plan się nie powiedzie.

X

-Zrób co masz zrobić i daj mi spókój...

Powiedziała zrezygnowana...

Ramroyd

Rablo słysząc co mówi Diana dał za wygraną. Po prostu patrzył się przed siebie nic nie mówiąc.

Arxel

Te cosię sie odkleiły od sufitu i spadły na ziemię pod waszymi stopami. Wyglądają trochę jak facehuggery - No to zaczynamy Powiedziała, a stwory skoczyły wam na twarz.

X

Zamkneła oczy...

Ramroyd

Rablo nie miał sił i nie dał rady się bronić więc zamknął oczy i zaczął się modlić w myślach

Arxel

Poczuliście przez chwilę coś oślizgłego w przelyku, a potem stworki opadły na ziemię nieżywe. - No to teraz sobie chwilę poczekamy. Powiedziała Victoria i wyszła)macię czas pogadać)

X

-Chce mieć juz to za sobą... może zobacze moich rodziców kiedy umre... wogule ich nie pamiętam...

Powiedziała... patrzyła sie przed siebie.