Megaman Zero Game

Olekman

Adelyn
Zamyślił się trochę.
-Hmm... Znajduje się on na jednym ze statków. Mają własny generator mocy i liczny personel. Wejście frontowe prowadzi przez wąskie schodki u burty. Strażnicy są mało widoczni, ale ja naliczyłem tylko 6 z snajperem na bocianim gnieźnie na czele. Wejście od frontu może skończyć się szybkim zgonem naszej dwójki. Na szczęście znam 'sekretne' wejście.- szczególnie zakcentował przedostatnie słowo.
Nagle zatrzymał cię ruchem ręki. Odwrócił się do ciebie i pokazał kciukiem na sporej wielkości statek, który od burty jest osadzony na piachu.
-To tutaj złociutka.-

Deviol

ADELYN
-Tylko nie 'złociutka'... - Burknęła pod nosem. Schyliła się by przejść pod wyprostowaną ręką zwiadowcy, następnie udając się w stronę wskazanego statku.

Olekman

Adelyn
Złapał cię za ramię.
-Ej, ej złociutka, nie słyszałaś co mówiłem? Wejście tam od frontu jest równe samobójstwu. Nie lepiej wejść tam po mojemu?- powiedział bezpłciowym głosem.

Deviol

-Prowadź. - Odparła, zatrzymując się. Podrapała się po głowie, potrząsnęła nią. Odchyliła łeb do tyłu i popatrzyła na niebo. Dotarło do niej, że nie wskazał drogi na skróty.

Olekman

Adelyn
A więc zaprowadził cię spory kawałek na prawo od statku. Było tam molo, pod które wszedł. Poszłaś bez namysłu za nim i zobaczyłaś że siedzi w małej łódce.
-No wsiadaj złociutka, no chyba że chcesz wiosłować.-

Deviol

ADELYN
"Pieprzony samiec..." wzruszyła ramionami i wsiadła, uważając by się nie zamoczyć.
-Nie zestrzelą nas?

Olekman

Adelyn
Zaczął wiosłować w kierunku statku.
-Gdyby mieli nas zestrzelić, to nie rozmawiałabyś ze mną. Dokładnie chodzi o to iż zajmują się ochroną tylko od strony lądu. Nie sądzą aby ktoś mógł zajść ich od morza.-
Jesteście już w połowie drogi.
-Jak Ci na imię? Podczas odprawy powiedzieli mi tylko twoje nazwisko.-

Deviol

ADELYN
Łokieć oparła o ściankę łódki, a na otwartej dłoni głowę oparła. Zmarszczyła brwi, gdy usłyszała pytanie. Spod przymrużonych powiek przyjrzała się robotowi, by po chwili odpowiedzieć.
-Adelyn. Adelyn Nachtmann. - a żeby zmienić temat, zapytała. - Jak się tam dostaniemy?

Olekman

Adelyn
-Jest okno w jednej z kajut. Chyba nie dasz rady wspiąć się do niego, więc podsadzę Cię.-
No i właśnie odpłynęliście pod statek. Teraz chyba nie wypada mówić głośno.

Deviol

-Dobrze... - odpowiedziała szeptem czekając, aż Maverick złączy dłonie, gdzie wciśnie swoją stopę, następnie wespnie się do okna. Znając jej szczęście to nie wejdzie, a wpadnie...

Olekman

Adelyn
Okno było trochę wyżej niż mogłaś dosięgnąć ze 'stopki' więc bez ogródek wlazłaś mu na ramiona. Usłyszałaś coś w rodzaju cichego jęku. W każdym razie wlazłaś przez to okienko (czy jak tam zwą takie okrągłe okienka na statkach) i znalazłaś się w pustym pokoju. Jakieś łóżko, szafeczka i tyle.

Deviol

-Aż taka ciężka to nie jestem... - mruknęła, gdy robot stęknął.
Gdy znalazła się w pokoju, od razu się rozejrzała. Szafka, łóżko... i okno. Cela? Odsunęła się od okna, aby mógł się tam wgramolić Maverick, przez ten czas zajrzała do szafeczki.

Olekman

Adelyn
Jakiś nieznany lek w pastylkach, książka 'W przygodzie i w lesie" i 10 E-C.
W tym czasie Maverick zawisnął na oknie i powiedział:
-No to jesteśmy w środku.-

Deviol

Zabieram owe przedmioty... Tylko gdzie je wcisnąć? E-C niewielkie, słoiczek z lekiem też. Książka w ręku. Hmmm...
-Jak to jest z patrolami? Daleko do komputera głównego?

Olekman

Adelyn
Nie zdąrzyłaś powiedzieć do końca "daleko" kiedy szpieg wyszeptał.
-Słyszę że ktoś idzie. Kryj się, szybko!-
Na co on sam zawisnął na oknie tak że ledwo było widać mu palce.