Megaman Zero Game

jediyan

- Coś w stylu: jak wygląda w zwolnionym tempie przemiana człowieka w ciecz?

X

-Nie. Tworzenie leków na choroby, na rany, urządzeń ułatwiających życie, i systemów obronnych. Nie lubię zabijać...-Powiedziała spokojnie... ale wyglądała na bardzo mocno urażoną

jediyan

- Jak wtedy kiedy cię zaatakowało tych 6 facetów? Wyglądałaś wtedy jak.....aaaa nie ważne.

X

-Mam tak tylko wtedy jak ktoś mnie mocno zdenerwuje albo porani. To tak jak z kochanym pieskiem domowym. Jest łagodny, ale jeśli się go rozdrażni albo zaatakuje to tez stara się bronić ze wszyskich sił...-Powiedziała nadal urażona.

jediyan

- No nie wiem czy z tym pieskiem to dobry przykład ale niech ci będzie.

X

-Chodzi mi o mechanizmy obronne... na agresje odpowiadamy agresją...-warknęła. Chyba by się przydało jedno magiczne słowo.

jediyan

- Dobra, dobra. Mam misję do wykonania. Chciałbym, żeby ta przesyłka doszła w tym roku.

X

-Ehhh... dobra... jeszcze jakieś pół kilometra...-Mruknęła. Skąd ona to wie?

jediyan

No i idę w kierunku obozu. W połowie drogi drogi wycedziłem ni z tego ni z owego:
- Przepraszam (i NIE chodzi o takie przepraszam w stylu "Przepraszam, muszę do toalety").

X

-Miło że wreszcie to wyksztusiłeś...-Mruknęła

jediyan

- To było i do ciebie i Kotoko. Przepraszam was. Nie wiem co mnie poniosło*.

* Ciekawe, że zawsze się tak zachowuje przy dziewkach xD

X

-Dobra, nie ma problemu... jesli o mnie chodzi...-Mruknęła

jediyan

- A ty Kotoko?
= [cisza]
- No przeprosiłem już.
= Ktoś coś mówił czy to komar przeleciał mi koło ucha?
Ed: zonk mode on
= Żartowałam, ale na przyszłość zważaj na słowa! - powiedziała i wskoczyła mi na ramię.
Ed: zonk mode off.
- Masz moje słowo.
=...które jest nic nie warte - odpowiedziała szeptem do siebie.
- Co mówiłaś? - zapytał Ed, który naprawdę nie słyszał co mówiła Kotoko.
= Powiedziałam, że zbliżamy się do obozu.
- Aha.

X

-No faktycznie... już niedaleko...-I Edward znowu usłyszał czyjeś kroki, tym razem z paru stron

jediyan

- Co znowu? - zacząłem się rozglądać.