Megaman Zero Game

Phanti

- Mysle, ze na dzis to koniec treningu - Odpowiedzial Tuyet

X

-Rozumiem... ale i tak muszę odsapnąć... dziękuję wujku...-I przytuliła się do niego.

Phanti

Tuyet objal ja ramieniem.
- Nie ma sprawy - Odrzekl lagodnie - Od tego jestem.

X

-Ekhem...-Usłyszeli chrząknięcie. To była Sara stojąca na gałęzi.

-O, cześć mamo!-Yoko zaczęła machać ręką

-Witaj kochanie. Sądzę że to niezbyt odpowiednie towarzystwo dla Ciebie.

-Dlaczego?-Zapytała się

-Niezbyt przepada za twoim Ojcem. Najchętniej by go zabił. To chyba wystarczający powód.

Yoko się popatrzyła na wuja i potem na Sarę

-Przesadzasz...-Powiedziała Yoko. Sarze lekko gula skoczyła.

Phanti

Tuyet wstal
- Witaj Saro - Odpowiedzial niezwykle uprzejmym tonem i uklonil sie - Jak sie miewasz? Z moimi bracmi wszystko w porzadku? Dawno ich nie widzialem - Zapytal z niewinnym zainteresowaniem w glosie.

X

-No widzisz?-Powiedziała Yoko

-Ja go poznałam na tyle dobrze ze wiem jaki z niego typ. Właściwie to naprawił twojego tatę tylko dlatego by później z nim wyrównać rachunki.-Powiedziała Sara. Yoko zaczyna się lekko czerwienić.

Phanti

- To smutne, ze mowisz o mnie takie rzeczy... - Rzekl Tuyet z glebokim zalem w glosie - Tylko dlatego, ze jestem reploidem bojowym, zaprojektowanym tak jak jestem, nikt mnie nie rozumie i posadza bez poznania mnie... - Teraz w jego glosie dalo sie wyczuc wyrazny smutek.

X

Yoko się wkurzyła (jedno czerwone oczko) i rzuciła w Sare kasztanem, Ta straciła równowagę i się wywaliła z drzewa. Yoko widząc to zwiała gdzieś...

-Kur** mać... to teraz sobie nagrabiła...-Warknęła Sara.

A Yoko biegnie na złamanie karku

Phanti

Tuyet mrugnal do Sary i zniknal. Pojawil sie przed Yoko, zlapal ja i objal.
- Nie martw sie... - Odrzekl. Sara wyraznie widziala co robia. Tuyet przytulil Yoko i wyszeptal.
- Nie dziwie sie twojej mamie, ze mi nie ufa. W koncu, wiekszosc rodzenstwa twojego taty do zle istoty. Ale ja jestem inny. Jest twoja mama, wiec musisz sie jej sluchac. Wroc z nia do domu. I nie martw sie. Niedlugo sie zobaczymy siostrzenico... - Zblizyl swoja glowe, jakby chcial pocalowal ja w czolo. Chyba helm byl jakis niematerialny, albo przez chwile sie taki zrobil, bo Yoko poczula cieplego calusa na swoim czole. Oczy Tuyeta mrugnely przyjasnie spod Visora i poglaskal ja palcem po policzku.

Sara dokladnie wszystko widziala. Tuyet byl najwyrazniej dobrym aktorem.

X

<Cholernik... podważa mój autorytet...>Pomyślała. A Yoko się przytuliła mocno do Tuyet'a, co jeszcze bardziej ją rozsierdziło.

Phanti

- Idz do mamy - Wyszeptal Yoko do ucha - Tylko nie buntuj sie specjalnie. Ale, moze uda ci sie ja przekonac, ze nie jestem zly. - Pocalowal ja w oba policzki - Kiedy odpoczniesz i uznam, ze bedziesz gorowa, zabiore cie na dalszy trening. I pokaze ci pare bardzo fajnych miejsc. - Tez ja przytulil mocno - Bedziesz na mnie czekac, kochanie?

X

Yoko kiwnęła głową. Była uśmiechnięta, ale po chwili przybrała minę skruchy i poszła do mamy.

-Przepraszam mamo...-Powiedziała do niej.

-Wybaczam... ale jeszcze o tym porozmawiamy w domu...-Powiedziała zła.

Phanti

Tuyet pomachal im i zniknal. Yoko jeszcze uslyszala w swojej glowie
<Buziaki, papa!>

Kiria pojawila sie w lesie. Byla w swoim normalnym stroju

- Czesc ciociu! Witaj Yoko! - Pocalowalowala i jedna i druga w policzek i zwrocila sie dalej do Yoko - Jestem Kiria, twoja cioteczna siostra. Milo mi cie poznac - Rzekla z usmiechem.

X

Yoko popatrzyła się na Kirię i powiedziała krótko

-Fuj... majtki Ci widać...-Powiedziała. Sara spojrzała się na Kirię przepraszająco.

Phanti

- A co, ty nie nosisz? - Zapytala Kiria rozbawiona, zartobliwym tonem - Zarcik, zarcik - Dodala.

- Tak czy inaczej... - zwrocila sie do Sary - Kirisaki mial troche tego wirusa co ty. Male ilosci. Tata go usunal. Powiedzial, ze taka ilosc wirusa przemieszcza sie przez sline. Piliscie cos z jednego kubka?