Megaman Zero Game

inraeratus

Deltar

Nie masz z tym najmniejszych problemów, można rzec, że owy promień Cię oswobodził. Przemyka wyjątkowo blisko... i zaraz... czy Ci się zdało, czy coś w nim właśnie przed Tobą przemknęło!?

Phanti

Deltar odpala wszystkie swoje czujniki i skanery. Odskakuje w miarę bezpieczne miejsce i obserwuje. Czyżby Elf przemieszczał się, przez te kanały energii?

inraeratus

Deltar

Na to wygląda! Zamarkował atak, by przedostać się obok Ciebie, stojącego mu na drodze do kokonu... już jest przy kryształach.... leci dalej... zaraz pewnie znowu zacznie się pławić w energii...

Phanti

Deltar stara się wytworzyć na naramiennikach miniwyrzutnie mini rakiet, wysłać je w stronę kryształów, najlepiej tak, żeby wyprzedziły elfa i zmienić z powrotem na zwykłe naramienniki. Dodatkowo jeszcze zaczyna dashowac za elfem, po wystrzeleniu pocisków.

inraeratus

Deltar

Wahadło: 3 >--> -5

Z uwagi na czas wytworzenia rakiet oraz dużą szybkość poruszania się Elfa Twe rakiety prawie doścignęły Elfa. W momencie, w którym dotarł przez strumień energii do miejsca, w którym końcówka promienia uderzała o ziemię. Zrobiłeś całkiem fajny krater... a raczej sporo małych, połączonych. Po dotarciu tam za pomocą dasha, stwierdzasz, że nie dostrzegasz śladów Elfa... przepadł raz jeszcze... jednakże. Stwierdzasz, że ziemia zaczyna lekko drgać...

Phanti

Deltar postanawia wybić się połączeniem dasha i repulsorów w powietrze i zawisnąć w tym powietrzu. Teraz za pomocą samych repulsorów. Czyżby elf atakował spod ziemi?!

inraeratus

Deltar

Wahadło:-5 >--> 4

Tak! I to nie byle jak... cała seria cienkich laserów wyprsynęła spod ziemi, tak mniej więcej w Twoim kierunku. Część trafiła. I pozostawiła, poza zrujnowanym lakierem zbroi, parę dziurek tu i ówdzie. Dobrze, że średnica ich nie była zbyt duża...
Po chwili zobaczyłeś coś. Jakby energetyczny wąż przemknął pod ziemią. Szybko niczym promień, w którym Elf poruszał się do niedawna. Odbił od Ciebie, po czym wrócił. A gdy zaczął się do Ciebie zbliżać, z jego surrealistycznego grzbietu zaczęły wytryskać kolejne lance, lecące prawie prostopadłe do ziemi, znad której wytrysnęły.

Phanti

- YIIIIKEEES!

Mimo krzyku dziewczęcego Deltar postanowił.... Lecieć na kamikadze i wbić się w tego węża... A nóż widelec trafi elfa?

inraeratus

Deltar

Rozumiem, Deltarze, żeś twardogłowy, ale pod ziemię, ot. by się w niego wbić sama czacha Ci nie wystarczy. Bo kto wie... może pomysł nie najgorszy?

Phanti

A więc... robimy z siebie SUPER MEGA DRILL HEAD MANA! Wheee!... Albo nie... bez udziwnień. Wiertła w łapach... Taaak. I lecimy!

inraeratus

Deltar

Wahadło: 4 >--> -5

Leciiiisz... bo przebiłeś się przez ziemię. A w momencie, w którym zainicjowałeś kontakt z tym czymś; porwało Cię! Porwał Cię ogon komety.. i przebijasz się miarowo przez ziemię, z jedną ręką w owym czymś. W pewnym momencie wynurzyło się nad ziemię i zaczęło robić kółka i inne takie, niczym na kolejce górskiej. W tym czasie zapewne przygotowując się do oddania kolejnej serii....

Phanti

Deltar za pomocą repulsorów stara się całkowicie wejść w ten kanalik wheee!

inraeratus

Deltar

Jemu się to raczej nie spodobało. Zaczął wierzgać, co i rusz machając swym ,,ogonem". Gdy jedynie Twe nogi wystawały spoza fioletowej brei, odrzucił swój ,,ogon" niczym jaszczurka. A Ty, wraz z przyklejoną fioletową substancją poleciałeś.... gdzieś.... ciężko było dostrzec.... ale chyba walnąłeś w coś... tak jakby.... bo nie poczułeś uderzenia....
Zgasły światła i zapanowało milczenie.
Zaraz... twój visor rzucił nieco światła na tę sprawę.... o żesz Ty... pamiętasz ten ocalały, niebieskawy filar? Jesteś... wewnątrz niego. Tak jak wcześniej ten Elf!
<.... u.... żyj.....go...> -słyszysz jakby znajomy, słaby i urywany głos, niczym słyszany z oddali... taki... taki.... Deltarowaty! Czyżby...?

Phanti

- JAK?! - Zawołał Deltar

Próbował przystawić rękę do ściany filaru. Może da się przekierować z niego energię repulsora? Znaczy... Wystrzelić. I może ściana jakoś przefiltruje promień w coś innego?!

inraeratus

Deltar

Raczej... nie.
W momencie, w którym machnąłeś ręką, zawieszona w filarze fioletowa substancja poruszyła się wraz z nią. Zdawała się teraz kłębić wokół Ciebie. Gdy się przyjrzałeś swoimi zwykłymi oczami, nie visorem, ujrzałeś natomiast trójwymiarowe odwzorowanie pola, na którym walczyłeś (i od tej pory walczysz) z owym dzikim Elfem. Widzisz filary, kokon, Elfa... Twoje ciało, niezdolne już chyba rzec i słowa, wykonało wysiłek i zamachnęło Twą ręką. Dosyć niezgrabnie uchwyciło tajemniczą substancję, którą wcześniej używał Elf. Ścisnęło ją w dłoni, aż część z niej wyszła szczelinami pomiędzy poszczególnymi palcami. Następnie szarpnął drugą ręka, rozdzierając uzyskane pasma. Rozedrgne nici uchwycił nieco pewniej. Następnie materiał z obu rąk przystawił do trójwymiarowego filaru. Materia zadrgała... i po chwili, w swej drugiej ręcę, trzymałeś garść lodowych igieł.... w skali rzeczywistej bez mała przewyższającej rozmiarem większe oszczepy... jak nie kopie rycerskie. Pierwsza Twa ręka natomiast zaciskała się na komplecie ostrzy. Także lodowych. Ostatnim swym wysłkiem ,,ten inny Deltar" cisnął oba te twory, jako punkt startowy wybierając ten niezykły lodowy filar... jako docelowy Elfa... który wydał z siebie nieartykułowany pisk i zaczął umykać przed gradem lodowych pocisków. Furia musiała w nim wzebrać zaiste, gdy parę z nich dosięgło go... i bez mała rozerwało powłokę go chroniącą. Co prawda, miał szczęście, gdyż siła jej zdążyła zmienić tor pocisków, a sama powłoka w mig zregenerowała się. Ale fakt faktem... dostał.