Megaman Zero Game

Naras

W tych podziemiach ukrywa się Hunter v.11, który za pomocą swoich zdolności zmusił swoich braci do służby w sprawie v.0.
Matio razem z v.6 przybywają tu z misją wyeliminowania go.

Matio Shiroi

Schodząc w ciemności po schodach dochodzisz w końcu do ich końca. Usłyszałeś pstryknięcie i światło Cię oślepiło.
V.6:
-Rany, rany... Nie mogli zrobić jednego włącznika na górze?

Byliście w pustym pokoju, zimne betonowe ściany wyglądały na solidne... Jedyne co tu było to lampa na suficie, która oświetlała pomieszczenie. Czyżby ślepy zaułek?

Matoi

Matio Shiroi

-Ale mogłeś mówić że zapalasz światło, jestem człowiekiem nie reploidem- mówiąc to przetarłem lekko oko-Nie dość że mam tylko jedno oko więc podczas walki musisz jak już osłonić moją lewą stronę bo mogę czegoś nie widzieć. Dobra to którą ścianę rozwalamy czy jest tu jakieś przejście

< muszę szybko skombinować sobie lewe oko.>

Naras

Matio Shiroi

V.6:
-Oj, tam... Oczka Ci to nie wypali.

Hunter podszedł do ściany na przeciwko wejścia. Przez chwilę popukał, aż natrafił na miejsce, za którym słychać było, że jest wolna przestrzeń.
Jaszczur kopnął to miejsce i zrobiła się dziura.
V.6:
-Rany, rany... Po cholerę to zamurowano?

Zabrał się do rozwalania, aż w końcu pokazał się kolejny korytarz... dość dobrze oświetlony, ale czuć było, że jest tam zimno. Hunter odwrócił się do ciebie:
-Jak zaczniesz się dusić daj znać, nie ręczę za wentylacje.

Hunter zszedł na cztery łapy i z łbem przy ziemi zaczął iść przodem.

Matoi

Matio Shiroi

Poprawiam sobie chustę tak aby zasłoniła mi usta i nos po czym kucnąłem i na czworaka ruszyłem za hunterem.

- A i jak dobrze rozumiem to po tym jak zbliżysz się do v.11, to on straci swoje zdolności i się nieźle wkurwi ?

Naras

Matio Shiroi

V.6 obejrzał się i spojrzał na siebie, po czym się zaśmiał.
-He, he! Ty nie musisz tak iść, ja trzymam głowę przy ziemi by słyszeć, czy coś nie nadchodzi. Dźwięk dobrze niesie się po ziemi.

Hunter ruszył dalej, przy okazji opowiedział na twoje pytanie:
-Straci je na 24 godziny... Jeśli nam ucieknie i znowu się ukryje sprawa jego uśmiercenia będzie z pewnością dużo trudniejsza. Dlatego musimy zabić go za wszelką cenne za pierwszą próbą.

Matoi

Matio Shiroi

Wstałem i tak aby nie robić dużego hałasu ruszyłem dalej.

- A właśnie twoi znajomi a dokładnie jedne model v.24, dał mi kiedyś dziwną substancję która przyspieszyła prace mojego organizmu tak w skrócie, a skutków uboczne tego sam widziałeś na polanie, znasz może coś co może zneutralizować te skutki uboczne?

Naras

Matio Shiroi

V.6 nie odpowiedział tylko szedł dalej.

Matoi

Matio Shiroi

Nie uzyskawszy odpowiedzi zamilkłem i zacząłem zastanawiać się nad planem wali, idąc dalej za v.6

Naras

Matio Shiroi

V.6:
-Nie wymyśliłem co to mogło być... Mam nadzieję, że nie padniesz nagle w czasie walki.

Doszliście do miejsca gdzie droga rozchodziła się w prawo i lewo... Hunter skręcił w prawo. Szliście jeszcze kawałek po czym doszliście do metalowych drzwi. V.6 nacisnął na klamkę, ale się nie otworzyły. Kopnął, walnął z bara... bez efektu.
-Na 3 walimy razem z rozbiegu w drzwi. Musimy je rozwalić.

Matoi

Matio Shiroi

-jak tak mówisz

Czekam na sygnał i wykonuję to co hunter kazał

Naras

Matio Shiroi

-Raz... Dwa... TRZY!

BUM!

Coś trzasnęło.

-Jeszcze raz! Raz... Dwa... TRZY!

JEB!

Drzwi otworzyły się... Byliście w dużym tunelu z szynami. V.6:
-Uważaj na tą dużą, pomarańczową szynę. Jest pod napięciem.

Matoi

Matio Shiroi

Przyglądam się szynie pod napięciem po czym ile jest miejsca wokoło abym na nią nie stanął i mógł bezpiecznie iść

-No to zbliżamy się do v11

Naras

Matio Shiroi

V.6:
-Trzymaj się kawałek za mną i nie ujawniaj się do puki nie będziesz miał pewnej szansy zabicia v.11. Jasne?

Hunter ruszył w prawo wzdłuż torów.

Matoi

Matio Shiroi

Ruszam za nim w sporej odległości starając się być w cieniu cały czas.Szeptem mówię

- Ciężko będzie skoro nie ma gdzie się ukryć, tylko być daleko od ciebie ale jednak cię widzieć

Naras

Matio Shiroi

Doszliście do czegoś co wyglądało jak stary peron. Na jednej z zniszczonych starych ławek siedziała spokojnie postać wpatrująca się w ziemię. Miała na sobie brudną, niebieską bluzę z kapturem.
Nieznanej płci, ani rasy osobnik bełkotał coś pod nosem.

Hunter na chwilę przystanął, przyjrzał się postaci, po czym ruszył dalej.