Megaman Zero Game

Phanti

Deltar bez słowa zapalił patyczek.

- Trzymaj - Wetknął jakoś Jarvisowi patyczek.

W pogotowiu miał młot.

I....leci dalej.

Naras

Deltar

Jaskinia jest ogrooomna, ale to ślepy zaułek... Nic tu nie ma.
Jarvis trzyma w gębie patyczek i się rozgląda. Nagle patyczek wypada mu z gęby do dziury.
Jarvis:
-Chol...-Jarvis spojrzał w głąb za świecącym patyczkiem i zamilkł.

Wyglądał jakby coś go wystraszyło.
Jarvis:
-Cholera? To za mało! Kurwa? Nadal nie wystarczy! [Wstaw najdłuższą i najbardziej różnorodną wiązankę przekleństw]? Nie... tego nie da się opisać.

Phanti

- Co jest? - Zapytał Deltar odsuwając się parę kroków od dziury.

Naras

Deltar

Jarvis jąkał się przez co mówił niewyraźnie, ale ostatecznie załapałeś sens słów:
-Chyba... chyba znalazłem V.1...

Phanti

- Ta? - Zapytał Deltar - Zajefajnie!

Podszedł do dziury. Zbadał każdą ze swoich wizji, łącznie ze skanowaniem... A i poświecił latarką!

Naras

Deltar

Wyglądało to jakbyś właśnie stał na szczycie naprawdę wielkiej kolumny, jak wielkiej? Tak wielkiej, że dna nie widać, nawet światełka patyczka, które spadło Jarvisowi. Jarvis:
-Odgarnij trochę ziemi spod swoich nóg...

Phanti

No i Deltar zrobił o co Jarvis prosił. I znowu przebadał dokładnie scouterem.

Naras

Deltar

Metal... jakiś nieznany Ci metal. Jarvis:
-V.1... Stoimy mu na głowie...

Rozejrzałeś się za pomocą latarki. Grunt po, którym chodziłeś faktycznie wygląda jak głowa Huntera! Była tak wielka, że nie ogarniałeś jej Scouterem.
Jarvis:
-Jego rozmiary chyba należy podawać w kilometrach!

Dobra... Już wiesz gdzie jest v.1, ale dlaczego stoi nie ruchomo?
Widzisz coś co mogło by posłużyć Ci za drogę przed jego oczy. Próbujemy nawiązać kontakt z panem olbrzymem?

Phanti

Pewnie!

Deltar idzie. Jeśli znajdzie się na miejscu...

- Elo! Czy ty jesteś Hanter Fau Jeden?!

Naras

Deltar

Zszedłeś na jakąś półkę skalną przed jego twarzą. Na półce był jakiś dziwny obelisk... Miał zamknięte oczy jakby był martwy, a obelisk wyglądał jakby strzegł jego snu. Jarvis:
-Brak kontaktu ze światem, szkoda... A teraz wynośmy się stąd!

Ale ty walnąłeś swoją przemowę... Przez dłuższą chwilę nic, ale v.1 otworzył powolutku oczy, na których mógłby stanąć spory dom kilkurodzinny. Usłyszeliście jego głos w swoich głowach:
-Nosisz na sobie skórę jednego z mych braci... Ciekawe... Jesteś Deltar, tak? A to na twoim ramieniu to Jarvis? Miło mi. Jestem v.1, ale wolą gdy mówi się na mnie Fenris.

Hunter spróbował się ruszyć, ale obelisk zaświecił, a na jaszczurze pojawiła się sieć błyskawic skutecznie go unieruchamiając.
-Och... to cholerstwo nadal trzyma...

Phanti

- Powiedz mi Fenris. Czemu Twoi bracia tak mordują? - Zapytał Deltar - Ah, i nie gniewaj się za tą skórę. Chciałem do jednego z nich zagadać to wybebeszyli mnie. Ledwo przeżyłem.

Naras

Deltar

Fenris przez dłuższą chwilę milczał nim znowu się odezwał:
-Tyle czasu tu uwięziony... pewnikiem plany v.0 poszły do przodu i stworzył sobie tą cholerną armię. Widzisz... malutki to długa historia. Chcesz jej wysłuchać?

Phanti

- Dawaj. Mam sporo czasu. - Odpowiedział Deltar i sobie przysiadł.

Naras

Deltar

Jarvis:
-Dawno, dawno temu...

Fenris zaśmiał się:
-He, he, wiesz jak się zaczynają takie historie, co? Fakt, dawno, dawno temu... Pewien chłopiec, który stworzył na przestrzeni lat od podstaw jednego reploida, nazwanego v.0 założył organizację Atlantyda. Zebrał on grupę wybitnych i zaufanych ludzi, po czym skupił się na stworzeniu całej linii reploidów, które miały być strażnikami jego rodzinnego kraju. Nie wiem dlaczego wzorował nas na gadach, ale swój cel niemal osiągnął.
Lata pracy i poświęcenia, szczerze to chłopak zginął w między czasie, ale jego słowa tak przemówiły do serc reszty, że kontynuowali pracę bez niego. Niestety... kiedy nasza populacja liczona była w grubych tysiącach ktoś zaatakował bazę główną, chciał przejąć projekt i wykorzystać nas do swoich celów! Stała się tragedia, baza zniszczona, my rozbici, a każdy z naszych stwórców martwy. Dopadliśmy organizację winną temu nieszczęściu i pokazaliśmy swoją moc... ale potem... Teoretycznie byliśmy wolni, dostaliśmy instrukcje, że gdyby wszystko przepadło mamy kierować się swoimi sercami, być wolnymi!

Hunter przerwał na chwilę swoją historię, po czym znowu zaczął:
-V.0 nie pogodził się z tym, że dzieło osoby mu najbliższej ma po prostu się rozwiać. Uznał wszystkich ludzi i reploidy za winnych wszystkich klęsk, których był światkiem, a potem usiłował przekonać nas do swojej słuszności, oraz do tego, że Ziemię należy oczyścić z istot, które nie potrafią żyć w harmonii.
Na szczęście byliśmy podzieleni na drużyny trzy osobowe w tym jedna liderka. Wszystkie liderki sprzeciwiły się woli v.0 i odeszły... spraw zdawała się być przeszłością. Zdawała...
Atak nadszedł niespodziewanie, za późno zorientowaliśmy się, że ktoś wybija jedną po drugiej liderki sprawiając, że wdzierał się chaos do naszej społeczności. Nie oskarżyłem o to v.0, nie byłem pewien, a on to wykorzystał... uwięził mnie bym był nieszkodliwy, a potem obiecał, że znajdzie sposób by mnie uśmiercić, bo coś tak dużego ciężko zabić w pojedynkę. Jeden Hunter go wspierał, to był v.11- haker, ale taki słaby kmiot co mógł mi zrobić? Nic... byłem uwięziony, ale nie dotknięcia.
Później domyśliłem się jakie ma plany i zrozumiałem w jak wielkim zagrożeniu jestem... wykorzystałem całą swoją moc, by móc dosłownie zapaść się w podziemie, skryć głęboko za skałami. Gdzie mając całą wieczność rozpracowałem go krok po kroku:
Po pierwsze: usunąć liderki.
Po drugie: zabić wszystkie v.11 z wyjątkiem jednego i do tego jednego przyłączyć trupy pozostałych tworząc v.11-0.2, przed którym każda istota nieorganiczna padnie na kolana.
Po trzecie: wykorzystać moc v.11-0.2 by opętać i uformować z naszych braci armię.
Po czwarte: dokonać skutecznej eksterminacji wszystkich rzeczy zagrażających powodzeniu misji...
Po piąte: oczyścić świat.

Przyznaj sam to czyste szaleństwo! Bezsensowny mord! Mieliśmy chronić, a to działanie jest sprzeczne z naszą naturą. Na szczęście nie ujawni swoich zamiarów światu póki ja żyję.
Wie, że ktoś szukając nadziei odnalazłby mnie i uwolnił dając szanse na rewanż! W otwartej walce v.0 ze mną jest bez szans!

Fenris mrugnął:
-To tyle... by mnie uwolnić trzeba zniszczyć ten kamulec, który szpeci mi widok od tylu lat... bo chyba siedzę tu latami, mam nadzieję, że nie wiekami.

Phanti

- Myślisz, że dam radę? - Zapytał Deltar wyciągając swój młot.