Megaman Zero Game

X

Diana sie zaczeła bać... ale własnie sobie przypomina o tych tabletkach które dał jej Rablo... wzieła jedną, i sie skoncentrowała na przeteleportowaniu do miasta...

Dada

Używasz... czujesz w sobie ogromną moc ale nie możesz ją wyzwolić, jakby inna siła trzymała w tobie moc...

X

-Kurna noooooo...

Powiedziała zrezygnowana...

Dada

Słyszysz jak sie ktoś dobija do drzwi... intuicja podpowiada Ci że to nie jest nic dobrego... i to coś krzyczy przeraźliwie...

X

Diana przygotowała bariere przed drzwiami... boi sie jak jasny gwint.

Dada

Przestało się dobijać ale teraz krąży wokół domu... czujesz jego obecność...

X

Diana az sie trzesie ze strachu... ale prubóje sie skupic... by sie połączyć ze swoim JA w tym świecie...

Dada

-Nic z tego młoda panno...
Usłyszałaś głos który pochodził z zewnątrz...
- Każde użycie twojej mocy przechodzi natychmiast na mnie hahaahah! Nawet gdy chcesz komunikować się... hahaha! Nie czytałaś MÓJ pamiętnik? Tam wszystko pisze haahahahah!

X

Diana podbiega do tych kartek, i przy okazji krzykneła

-Czego odemnie chcesz?!

Dada

-Zobaczysz... poczytaj sobie... hahahahaha
I czujesz że go nie ma w pobliżu...

X

Diana czyta te kartki...

Dada

Dzień 17 Wstając poczułem dużą siłę w sobie, nawet nie wiedziałem skąd się ta moc wzięła, Wziąłem miecz i walnąłem w jakąś ściane a ona się rozwaliła z łatwością ja nie mogłem wprost uwierzyć... wtedy przeglądałem się w mieczu i zauważyłem dziwnego stwora będącego za mną... miał jakby maske białą i czerwone oczy! To było przerażające... natychmiast zaatakowałem go z "Łowcy dusz" i jednym mocnym strzałem posłałem go w wieczny sen... Przez chwile zastanawiałem się co to mogło być i chyba to był błąd że tu przyszedłem, ale chociaż jeszcze sobie jakoś radze... postanowiłem jak najszybciej wrócić. Byłem nie spokojny, czułem się obserwowany... cały czas...
Dzień 18 Przyglądałem się temu mieczu mył koloru czarnego, wyglądała jak zwykła katana ale miało coś wsobie coś niezwykłego... naprawde nie wiem jak to możliwe że jest taki dobry... Ten dzień zostałem w domu siedząc... i przypatrując się w "Łowcę Dusz"
Dzień 19 Straciłem Cierpliwość, nie będe tutaj siedzial wyruszam do świątyni... znowu. To był przedostatni dzień mojego istnienia... Dopiero zauważyłem Dziwną powłoke na niebie rozciągającą się wokół lasu, świątyni.... mnie... Sprawiało wrażenie że raz jest dzień i raz noc... można mówiąc wpadłem w pułapkę... Nawet próbowałem się wydostać ale gdy doszedłem do końca osłony odbiło mnie niczym piłka uderzona rakietą... Bolało... Więc nic polazłem do tego zasranej świątyni, poczułem się zły... chciałem się wyżyć... Tych postaci z białymi maskami pojawiło się więcej i wokół było miliony... moze nie miliony ale duuuużo... Zaatakowały... Zabiłem połowe ale one tez mnie prawie zabiły, byłem na skraju wyczerpania i ku zdziwieniu pozwoliły mi odejść... nie wiedziałem co sie dzieje... położyłem się w łóżku nie obawiając sie niczego...
Dzień 20. Wstałem... rozjuszony wścieknięty zaczynałem wariować wszystko rozwalać... oprócz biurka... teraz pisze ostatnie słowa bo trace nad sobą kontrole... Spojrzałem się w lustrze i zauważyłem że twarz mam połowe białą z jednym czerwonym okiem... postanowiłem wyjść i ukryć "Łowce Dusz" Tam gdzie będzie bezpieczny... to koniec... Alfred..."
To koniec tej historii... Co postanawiasz teraz zrobić?

X

-W co ja sie wpakowałam... musze jak najszybciej stąd uciec... ale dokąd...

Ledwo myślała, dziwne ale czuła sie już zmeczona...

Dada

Wrócił ten dziwny stwór o dosyć dużej mocy...
- I co przeczytałaś moje kartki z pamiętnika? Niezły ten mieczyk ale tylko w rękach dobrego wojownika... Tylko szkoda że nie będe mógł go używać ale co mi tam... pożeranie dusz jest fajniejsze hahahaahah

X

-Zostaw mnie... prosze... mam dopiero 14 lat...